مقدمه: چرا این دو زمان اینقدر مهم هستند؟
در دنیای پزشکی، دقت در بیان اطلاعات حیاتی است. زمان "حال ساده" و "حال استمراری" دو ابزار اصلی شما برای صحبت در مورد وضعیت بیماران هستند. حال ساده برای بیان حقایق، عادات و کارهای روتین به کار میرود، در حالی که حال استمراری برای توصیف اعمال در حال وقوع و وضعیتهای موقتی استفاده میشود. تسلط بر تفاوت این دو، سنگ بنای ارتباط دقیق و حرفهای شماست.
۱. زمان حال ساده (Present Simple)
از این زمان برای بیان موارد زیر استفاده میکنیم:
- حقایق علمی و کلی: چیزهایی که همیشه درست هستند.
- عادات و کارهای روتین بیمار: کارهایی که بیمار به طور منظم انجام میدهد.
- شرح وظایف روتین کادر درمان: کارهای روزمره در بیمارستان یا کلینیک.
۲. زمان حال استمراری (Present Continuous)
از این زمان برای توصیف موارد زیر استفاده میکنیم:
- اعمال در حال وقوع: کاری که دقیقاً در همین لحظه در حال انجام است.
- وضعیتهای موقتی: شرایطی که در حال حاضر بیمار تجربه میکند و انتظار میرود تغییر کند.
- تغییرات و روندها: وضعیتهایی که در حال بهتر شدن یا بدتر شدن هستند.
جدول مقایسه سریع
زمان حال استمراری (موقتی) | زمان حال ساده (دائمی/روتین) |
---|---|
The patient is feeling dizzy. (بیمار در حال حاضر احساس سرگیجه دارد) |
The patient often feels dizzy. (بیمار اغلب احساس سرگیجه میکند - یک مشکل تکرارشونده) |
I am taking his temperature now. (من در حال گرفتن دمای بدن او هستم) |
The nurse takes his temperature twice a day. (پرستار روزی دو بار دمای بدن او را میگیرد - روتین) |
نکته کلیدی: افعال حالتی (Stative Verbs)
بعضی افعال معمولاً در حالت استمراری (ing) استفاده نمیشوند، زیرا یک حالت را توصیف میکنند، نه یک عمل را. در محیط پزشکی، افعال مهمی مانند `know`, `believe`, `understand`, `seem`, `need`, `want`, `suffer from`, `consist of` جزو این دسته هستند.
Incorrect: He is needing immediate attention. صحیح: او به توجه فوری نیاز دارد.
واژگان کلیدی این جلسه
- to pump: پمپاژ کردن
- vital signs: علائم حیاتی
- to monitor: کنترل کردن
- to complain of: شکایت داشتن از
- severe: شدید
- condition: وضعیت، حال
- gradually: به تدریج
- to improve: بهبود یافتن
- dizzy: سرگیجه
- immediate attention: توجه فوری